بررسی میزان رضایتمندی مراجعه کنندگان به پزشکان خانواده از نحوه برقراری مهارت های ارتباطی پزشکان در مراکز بهداشتی درمانی روستایی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: یکی از ارکان توانمندی پزشکان، کسب مهارتهای ارتباطی برای اجرای مطلوب وظایف حرفه ای آنان می باشد. مطالعات متعددی حاکی از آن است که بسیاری از پزشکان در جریان ایفای نقش حرفه ای خود بطور موثری با بیمارشان ارتباط بر قرار نمی کنند. چگونگی ارتباط و تعامل پزشک با بیمار نقش موثری در رضایتمندی بیمار، نتایج درمان، هزینه های پزشکی، کیفیت خدمات بالینی پزشکان و حتی شکایت از پزشکان می تواند داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایتمندی مراجعه کنندگان به پزشکان طرح پزشک خانواده از نحوه برقراری ارتباط پزشک با بیمار در مراکز بهداشتی درمانی روستایی صورت گرفته است. مواد و روشها: این تحقیق، از نوع، پژوهش توصیفی ـ مقطعی بر روی 315 بیمار مراجعه کننده به پزشکان خانواده مراکز بهداشتی درمانی روستایی استان مازندران در سال 91 انجام گرفت. اطلاعات این مطالعه با استفاده از پرسشنامه فرمهینی و همکاران (1385)، جمع آوری گردید. پرسشنامه مشتمل بر 24 سوال در شش حیطه رضایت از نحوه برخورد اولیه پزشک، نحوه مصاحبه و اخذ شرح حال گیری توسط پزشک، نحوه ارتباط پزشک با آنان، هنگام معاینات، نحوه آموزش، نحوه پیگیری مشکلات بیمار توسط پزشک، نحوه وقت و زمان لازم برای پیگیری مشکلات بیمار توسط پزشک بود. داده ها با کمک نرم افزار SPSS در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که 48/6% (153نفر) از بیماران از خدمات پزشک خانواده ارائه شده ناراضی و 16/9% (53 نفر) رضایت متوسط داشتند و تنها 73/8% (109نفر) رضایت کامل گزارش کردند. افراد سالمند نسبت به سایر سنین رضایت بیشتری داشتند. با بالا رفتن سطح تحصیلات، میزان رضایت کاهش می یافت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده به نظر می رسد اساسی ترین انتظار مردم از تیم پزشکی و مراقبتی درمانی، برقراری ارتباط موثر و انسانی است و طبعا در سایه این مهم، الگوی تشخیصی و درمانی کامل شده و اثربخشی زیادی خواهد داشت. این انتظار بجا و منطقی است که باید در این جهت تلاش بیشتری صورت گیرد تا جامعه دیدگاه مناسب تری از حرفه پزشکی داشته باشد.